Nauczycielka języka polskiego - Pani Ewa Baraniuk - odkryła literackie talenty swoich uczniów. Dowodem tego są trzy nadesłane wiersze, których autorami są Jej podopieczni. Zgodnie z wolą autorów wiersze podpisane są tylko imieniem bądź jego skrótem. Motywem przewodnim jest koronawirus i nauka w domu. Sprawdźcie, co napisali. Wiersze można przeczytać po rozwinięciu artykułu.

Moje życie się zmieniło,
wcześniej radośniejsze było.
Siedzę w domu przez wirusa,
choć bym chętnie dała susa.
Lecz nie mogę, więc tak myślę,
że zabawę dziś wymyślę.
Karty, szachy, gry planszowe,
dziś zajęły moją głowę.
Jutro wezmę swoje farby,
namaluję tęczy barwy.
Żeby świat był kolorowy,
nie zasmucał mojej głowy.
Róbmy dziennie miłe rzeczy,
kwarantannę czas uleczy.

Emilka

-------

Był sobie wirus w koronie,
co rozsiadł się wygodnie na tronie,
szalał po świecie całym
i wszystkie media o nim huczały.
Ludzie bardzo się go bali
i ze strachu się w domach schowali,
wirus szukał ich i szukał,
klamki szarpał i w drzwi pukał.
Nikt mu drzwi nie otworzył,
więc nieborak długo nie pożył.
Zostań w domu!
nie wpuszczaj wirusa,
życie ważniejsze jest niż zabawa i nauka.

K.

-------

Siedzę w domu, cieszę się!

Siedzieć w domu dziś musimy,
wszystkim innym tak radzimy.
Mamy taki trudny czas,
nie zniechęci jednak nas.

Rano wstajesz, uśmiech dajesz
i z ochotą witasz dzień,
a do szkoły krótkim krokiem...
W komputerze wszystko jest.

Koleżanki i koledzy,
Pani z matmy, Wychowawca,
każdy Nauczyciel - wierzą,
że ta praca się opłaca.

I ja też wiem doskonale,
że ten sposób sprawdza się,
każdy robi to, co musi,
nikt nie zrzędzi, nie marudzi.

Przecież kiedyś skończy się
przymusowa kwarantanna
tylko w domu, w komputerze.
I bez jazdy na rowerze.

Już niedługo wyjrzy słońce,
znów przed siebie wyruszymy,
ale teraz, to jest pewne,
nic na dworze nie zrobimy.

Doceniamy to, co mamy,
nawet gdy za oknem deszcz.
Już niedługo się spotkamy,
teraz czas Rodziny jest.

Korzystamy z każdej chwili,
z siostrą, bratem rozmawiamy,
by każdemu czas umilić,
mamie, tacie pomagamy.

Siedzę w domu, cieszę się!
To dziś takie ważne jest!

Ola

-----

„Wirus w koronie”

Tato za granicą kasę zarabia,
dużo godzin w pracy codziennie wyrabia.
Co dwa tygodnie do domu przyjeżdża,
przez niemiecką granicę często przejeżdża.
Teraz tato jest! Mamy kwarantannę,
ani wyjść do sklepu, ani na spacer z Darią…
Sąsiadów co chwila o zakupy prosimy,
gdy już ktoś je zrobi, to na pięć metrów się widzimy.
Dziwna jest ta epidemia,
każdy boi się własnego cienia.
Na balkon wychodzę, nie widzę nikogo,
tylko sąsiad stoi obok i patrzy złowrogo…
Mówi do mnie: „Dziewczyno, ścisz tę muzykę!”,
a ja tylko z bratem zadanie z muzy ćwiczę…
Mamy śpiewać o wiośnie, każdy na nią czekał.
A teraz co? Na dworze nawet pies nie szczeka…
Wyjść na dwór teraz mam ogromną chęć,
A tu trzeba ogarnąć Office 3-6-5.
Zadań całe mnóstwo, głowa już od nich boli,
Wszyscy się czują, jakby byli w niewoli.
Idź już sobie od nas koronawirusie…
Musimy przeciwstawić mu się.

J.