Pedagog

----------

Psycholog

----------

Pedagog specjalny

----------

Pedagog specjalny

----------

logopeda

Zadania pedagoga i psychologa szkolnego:  

1. prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych;
2. diagnozowanie sytuacji rodzinnej i szkolnej  w celu pomocy oraz  wsparcia rodzinie i dziecku;
3. udzielanie uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb; 
4. podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży; 
5. minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w środowisku szkolnym; 
6. inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych; 
7. pomoc  rodzicom  oraz  nauczycielom  w rozpoznawaniu i rozwijaniu  indywidualnych  możliwości,  predyspozycji uczniów; 
8. podejmowanie działań na rzecz zorganizowanej opieki i pomocy materialnej uczniom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej.

Powyższe zadania będą realizowane we współpracy z: 

• rodzicami, 
• wychowawcami, nauczycielami uczącymi danej klasie  
• poradnią psychologiczno-pedagogiczną oraz innymi poradniami specjalistycznymi, 
• instytucjami działającymi w naszym mieście  na rzecz rodziny i dzieci. 

1. Przeprowadzanie  indywidualnych  badań  mowy  uczniów  ze  wskazaniami do terapii logopedycznej zamieszczonymi w opiniach i orzeczeniach  Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, opracowanie dla tych uczniów indywidualnego programu terapii logopedycznej, ustalenie terminów systematycznych zajęć.
2. Przeprowadzanie przesiewowych badań logopedycznych uczniów klas pierwszych oraz kwalifikacja uczniów z zaburzeniami mowy do zajęć.
3. Indywidualne, pełne badanie mowy uczniów zgłaszanych przez nauczycieli i rodziców  oraz uczniów zakwalifikowanych do terapii w wyniku badań przesiewowych.
4. Prowadzenie indywidualnej i grupowej terapii logopedycznej uczniów z zaburzeniami mowy.
5. Ocena stanu wymowy uczniów pod koniec roku szkolnego.
6. Ścisła współpraca z rodzicami/opiekunami uczniów z zaburzeniami wymowy w zakresie prowadzonej terapii, udzielanie konsultacji.
7. Współpraca z nauczycielami uczniów uczęszczających na zajęcia logopedyczne.  
8. Udzielanie porad i konsultacji zgłaszającym się rodzicom, nauczycielom i uczniom.

• zauważymy u dziecka bardzo szybką, chaotyczną mowę,
• tempo mowy dziecka jest zwykle nienaturalnie przyspieszone,
• dziecko bardzo często oddycha ustami,
• mowa dziecka jest niezrozumiała dla otoczenia,
• w mowie dziecka występuje zamiana, opuszczanie lub redukcje głosek, bądź grup spółgłoskowych,
• dziecko często wysuwa język między zęby, zwłaszcza w trakcie mowy, 
• mamy wątpliwości czy dziecko dobrze słyszy i rozumie nasze wypowiedzi,
• dziecko robi błędy w pisowni, które mogą sugerować istnienie wady wymowy lub słuchu fonemowego odpowiedzialnego za różnicowanie głosek. 

Jakimi zaburzeniami zajmuje się logopeda?
Do zaburzeń mowy, jakimi zajmuje się logopeda u dzieci szkolnych zaliczamy:

• mowę bezdźwięczną – zastępowanie głosek dźwięcznych ich bezdźwięcznymi odpowiednikami, np. b-p, d-t, z-s, ź-ś, ż-sz, dz-c, dź-ć, dż-cz, w-f,
• rynolalia (nosowanie, rynizm) – wymawianie głosek ustnych „przez nos”, trudności w wymowie głosek nosowych,
• seplenienie (sygmatyzm) – nieprawidłowa wymowa głosek dentalizowanych (s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż, ś, ź, ć, dź),
• parasygmatyzm - mieszanie w mowie głosek 3 szeregów (s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż, ś, ź, ć, dź),
• kappacyzm, gammacyzm /brak wypowiadania głosek k, g/,
• problemy z płynnością mowy: giełkot ( bardzo szybka, chaotyczna, niezrozumiała mowa); zacinanie; jąkanie (uporczywe powtarzanie głosek, sylab, wyrazów)
• całkowity lub wybiórczy brak mowy
• stymulowanie i rozwijanie słuchu fonemowego,
• korygowanie funkcji oddechowych oraz funkcji połykania.

• Na sposób w jaki dziecko oddycha . Wdech i wydech w spoczynku lub milczeniu powinien się odbywać przez nos. Jeśli przy oddychaniu dziecko ma otwartą buzię, powinno to nas zaniepokoić.
• Czy dziecko dobrze słyszy. Jeśli musisz powtarzać polecenie lub prośby kierowane do dziecka, sprawdź Jego słuch.
• Mówienie do dziecka bez używania form spieszczających. Tylko właściwa wymowa        i zachowanie poprawnych form gramatycznych dadzą pożądany efekt w postaci prawidłowej wymowy.
• Budowę języka, warg, policzków, podniebienia (miękkiego i twardego). Jeśli mamy wątpliwości co do ich wyglądu, ułożenia, wielkości czy ruchliwości, należy udać się do specjalisty po konsultację.
• Wykształcenie umiejętności gryzienia twardych pokarmów od momentu, gdy tylko  podajemy pokarmy stałe. Gryzienie marchewki, jabłka, skórki od chleba wpływa na prawidłowe połykanie pokarmów, ułożenie zębów i żuchwy oraz prawidłowe ruchy języka.
• Codziennie czytajmy dziecku na głos, najmniej 20 minut, dziecko poprawia swoją wymowę, doskonali ją, starając się naśladować to, co słyszy od otoczenia. Dzięki głośnemu czytaniu dorosłego dziecko także wzbogaca swoje słownictwo, ćwiczy pamięć werbalną, zdolność koncentracji uwagi, umiejętność budowania zdań.
• Opowiadanie przez dziecko podczas czytania treści ilustracji, naśladowanie różnych odgłosów (np. szum wiatru, pukanie, odgłosy zwierząt). Wyrazy dźwiękonaśladowcze są doskonałym ćwiczeniem usprawniającym narządy artykulacyjne, przygotowują dziecko do wymowy kolejnych głosek.
• Zachęcanie dziecka do nauki wierszy na pamięć. Jest to doskonała forma ćwiczeń utrwalających wyrazistą wymowę.
• Wprowadzenie do zabaw gimnastyki buzi i języka. Ćwiczenia logopedyczne nie muszą być nudne! Niech to będzie zabawa dla Ciebie i dziecka. Dodatkowo będzie to czas, jaki spędzicie razem i to już jest sukces. O tym, jak prowadzić tę gimnastykę, porozmawiaj z logopedą dziecka. On udzieli Ci fachowych wskazówek.
• Systematyczne wykonywanie ćwiczeń. Tylko wtedy przyniosą one oczekiwany efekt. Ćwiczyć można zawsze i wszędzie, nie musi się to odbywać w wyznaczonym, ustalonym czasie. Jest to nawet niewskazane, gdyż dziecko nie powinno traktować takich ćwiczeń jak obowiązku.